-Boksovati sa Džo Frejzerom je, po meni, biti najbliže smrti. Džo Frejzer je najsuroviji i najteži od svih rivala sa kojima sam se borio, uključujući i Sonija Listona i Džordža Formana. Kad bi me bog pozvao u sveti rat, volio bih da se Džo Frejzer bori pored mene – izjavio je jednom Muhamed Ali o svom najvećem rivalu u ringu i teško da mogu da se nađu bolje riječi da se opiše veličina jednog od najvećih boksera svih vremena Džo Frejzera, koji je bio jedan od onih koji su mogli da udare najviše puta, ali i da izdrže više nego bilo ko.
Džozef Džo Vilijams Frejzer, poznatiji kao Džo Frejzer ili jednostavno Smokin Džo je bio poznat kao borac, koji je u svakoj borbi davao 100 odsto sebe, ali i kao bokser koji nikad nije uspio da izađe iz senke Muhamed Alija.
Džo je rođen 12. januara 1944 godine također poznat i kao Smokin’ Joe, bivši je Olimpijski i Neosporni Svjetski bokserski šampion u teškoj kategoriji, čija je profesionalna karijera trajala od 1965. do 1976, sa kratkim povratkom 1981.
Frazier se pojavio kao glavni kandidat u kasnim 1960-ti, pobjeđujući protivnike: Jerry Quarry-ja, Oscar Bonavena, Buster Mathis-a, Eddie Machen-a, Doug Jones-a, George Chuvalo-a i Jimmy Ellis-a i na tom putu je postao neosporni šampion teške kategorije, 1970, a zatim je pobijedio Muhammada Ali-ja na poene u dugo očekivanoj borbi “Fight of the Century” (Borba vijeka), 1971. Dvije godine kasnije, Frazier je izgubio titulu jer ga je nokautirao George Foreman. U daljim borbama pobijedio je Joe Bugner-a, izgubio ponovljeni meč protiv Alija, i pobijedio Quarry-ja i Ellis-a, ponovno.
Frazier-ov zadnji izazov za titulu je bio 1975, ali ga je potukao Ali u njihovom brutalnom meču. Povukao se 1976, nakon drugog poraza od Foreman-a. Vratio se u ring 1981, s samo jednom borbom, prije potpunog povlačenja. Po istraživanju The International Boxing Research Organization (IBRO), Frazier je jedan od 10 najboljih u teškoj kategoriji, svih vremena.
Odata mu je počast tako što je uvršten i u International Boxing Hall of Fame, i u World Boxing Hall of Fame.
Početkom šezdesetih godina prošlog vijeka, Džo Frejzer je nekoliko sezona bio jedan od najuspješnijih amaterskih boksera, ali je na Olimpijske igre u Tokio 1964. godine otišao pukom srećom. Izgubio je na izbornom takmičenju za sastav olimpijske reprezentacije od Bastera Metisa, ali kada je Matis polomio palac pod zastavu je pozvan Frejzer.
Igrom slučaja u olimpijskom polufinalu u drugom minutu druge runde protiv Jemeljanova (SSSR) i Frejzer je slomio palac, ali Smokin’ Džo nije čovjek koji odustaje. I Jemeljanova, kao i Uganđanina Ojvela i Australijanca Mekvina prethodno, savladao je nokautom. “Bolno ili ne, Džo Frejzer iz Boforta, Južna Karolina, ide na zlato.” – rekao je Frejzer i u finalu savladao i Nijemca Hansa Hubera (11 centimetara viši i sedam kilograma teži), iako nije smio da udara lijevicom.
Bilo je to jedino boksersko zlato za Sjedinjene Američke Države u Tokiju i čak, jedino finale. Godinu dana kasnije Frejzer se otisnuo u profesionalne vode i brzo postao poznat po snažnim udarcima kojima je rušio 11 uzastopnih rivala, a 1970. godine tukao je u petoj rundi Džima Elisa u borbi za titulu prvaka svijeta u teškoj kategoriji. Onda su došli na red mečevi sa Muhamed Alijem, koji su ostavili snažan pečat na karijere i život obojice boksera, ali i sam boks.
